وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّه رَؤُوفٌ رَحِیمٌ
باورم نمی شد. سه ماهی بود که بدجور دلم هوایی حرم خانم فاطمه(سلام الله علیها) شده بود . هر بار به دلیلی توفیق رفتن از من سلب می شد. اما اینبار بی آنکه واقعا خواسته باشم. میهمان حرمش شدم. وقت تنگ بود اما در همان وقت کوتاه اشک امان از کف گرفته بود و دلم تاب نداشت. حرف های دلم و جورهای روزگار را به بانو گفتم.
از دل شکستن های روزگار
از دورویی افزون شده بین آدم ها
از تردید دوستانم
از...
از تنهایی های خودم ...
*****
امروز غروب حسابی غم در دلم جا گرفت، دلیلش را نمی دانم. ولی فهمیدم خدا می خواهد کمی با من حرف بزند. چرا که خیلی وقت بود آن طور که دلم می خواست با او کلامی نگفته بود. از قضای روزگار دوستان برای تفریح بیرون رفتند و اذان را گفتند و فرصت فراهم شد که خلوتی کنم.
باور نمی شد اینقدر خدا بخواهد این بار هم شفاف و بی پرده با من سخن بگوید. این ایام آنقدر حرف و کلام های سوءظنی و نارواها شنیده بودم و نمی دانستم چه باید بکنم که خدا حسابی مرا متوجه کرد او گفت: حرف دیگران باید تو را بیشتر به سمت حُسن گمان نسبت به برادر و خواهر دینی ات سوق دهد.
گفتم خدایا! دیدی چه شد؟ تو هم حس می کنم رهایم کردی! گفت: اگر فضل من نبود تا به الان نابود شده بودی.
گفتم خدایا! با حرف مردم زمانه چه باید کرد؟ گفت: این سخنان را رها کن که من خود آگاهم و حق را ادا خواهم کرد.
گفتم: خدایا!...
و به راستی قرآن متن عاشقی خداست.
و هیچ لیلی در عالمین به پای خدا نمی رسد. جز خدا کسی شایسته ی عشق ورزی نیست. چرا که آنقدر عاشقانه حواسش به ما بندگان عاصی اش هست که کسی اینگونه مراقب ما نیست و هوایمان را ندارد.
دوستان!
خدا
خدا
خدا
عشق است..
همیشه گفته و می گویم: من که خدا را نمی شناسم ولی می گویم عشق است ولی علی(علیه السلام) که خدا را می شناخت، حق می دهم در لحظه ای که با او سخن می گفت، مدهوش شود.
هر وقت سخنان و تهمت و نامردی را دیدید، حتما سری به آیات 11 تا 25 سوره ی نور بزنید.
لَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنفُسِهِمْ خَیْراً وَقَالُوا هَذَا إِفْکٌ مُّبِینٌ (12) لَوْلَا جَاؤُوا عَلَیْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاء فَإِذْ لَمْ یَأْتُوا بِالشُّهَدَاء فَأُوْلَئِکَ عِندَ اللَّهِ هُمُ الْکَاذِبُونَ (13) وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ لَمَسَّکُمْ فِی مَا أَفَضْتُمْ فِیهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ (14) إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُم مَّا لَیْسَ لَکُم بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَیِّناً وَهُوَ عِندَ اللَّهِ عَظِیمٌ (15) وَلَوْلَا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُم مَّا یَکُونُ لَنَا أَن نَّتَکَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَانَکَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ (16) یَعِظُکُمُ اللَّهُ أَن تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَداً إِن کُنتُم مُّؤْمِنِینَ (17) وَیُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الْآیَاتِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ (18) إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ (19) وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّه رَؤُوفٌ رَحِیمٌ (20) یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ وَمَن یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاء وَالْمُنکَرِ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَکَا مِنکُم مِّنْ أَحَدٍ أَبَداً وَلَکِنَّ اللَّهَ یُزَکِّی مَن یَشَاءُ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ (21) وَلَا یَأْتَلِ أُوْلُوا الْفَضْلِ مِنکُمْ وَالسَّعَةِ أَن یُؤْتُوا أُوْلِی الْقُرْبَى وَالْمَسَاکِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا أَلَا تُحِبُّونَ أَن یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ (22) إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ (23) یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُم بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ (24) یَوْمَئِذٍ یُوَفِّیهِمُ اللَّهُ دِینَهُمُ الْحَقَّ وَیَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ (25)
راستی یادمان نرود که اگر عیبی از کسی شنیدیم چه خوب است که چون خدا ستارالعیوب باشیم.
خدا با آنکه ناراحت از عیب ها و خطاهای ماست اما می پوشاند و درهای رحمتش را نمی بندد. خودش گفته است اگر چون من ببخشی و بپوشانی من هم در حق تو چنین خواهم کرد.
