چشم ها

دارم تدبر می کنم به حال جوانی که پر از شایستگی است و اهل نادانی دلش را به درد می آورند...

جامعه را خراب کرده ایم و خوبها را گوشه نشین، و چه انتظاری داریم که آرامش ارزانی قلب هایمان باشد...

دل شکستن ها را رواج داده ایم

حرمت های دل را زیر سوال برده ایم

چه واژه های نامفهومی به هم می گوییم

با خود می گویم، خدا چقدر صبور است،

انسان این روزها بدجور بی ثبات است. و چشم ها چقدر دارند حال دل را خراب می کنند...

 و چشم ها...

چشم ها را کمی ببندیم و در خود فرو برویم، شگفتی ها در وجود ماست و آیه های بندگی و چقدر نابینا شده ایم  و مدام خراب می کنیم.

خدایا! چشم های دلم را به دنیایی آشنا کن که جز تو را نبیند