خودت همان کالای مهربانی هستی

نقطه سر خط

.

دارم همه چیز را جمع می کنم

تیک ها را زده ام

اما

هر چه می گردم

او نیست!!!

 

****

کوله بار

کوله ی یار است

برای همین سنگین نیست...

 

***

باز دارد می شود ساعت دوازده

پس کجایی که روشنی بخش دوازده

****

طبع سرودن را که دفن کرده بودم

بد جور گل داده است

می دانم از چشمه ی تو

آب خورد

***

سرم را تکان می دهم

چون زبان را زندانی کرده ام

مجرم حبس ابدی است

****

این روزها می روم بالا

از آن بالا افق هم معلوم نیست

آدم ها چقدر شهر را سیاه کرده اند

پاک کن من هم کوچک است

 

****

زیاده نوشتنم را ندیده بگیر

سکوت آن را کاشته است

***

گفت: قلبتان دیگر برویش 

مُسکن

جوابی نمی دهد

سینه را شکافتند،

قلبی نبود!!

***

 

مهربانی ات را چند خریدی که

بی دریغ می بخشی

چون پرسیده ام

خیلی گران بهاست

یا تو پولداری

یا خودت همان کالای مهربانی هستی

****

 

این قلم را زمین می گذارم

قلم علم تجربی را بر می دارم

برای همین

تا خدا

یا خدا