روزه ی دل
به خودم آمدم
دنیا نبودم
همه داشتند نگاهم می کردند
از وقتی گفتی به مسیرت ادامه بده بی من
این شدم
دنیا دور سرم می چرخد
بدنم سرد است
آن روز صبح از بینی ام خون جاری شد
کم کم دارم
فنا می شوم
یادت نرود
من گل یاس را خیلی دوست دارم
برای همین مسیر یاس ها را همیشه پیاده می آمدم
مسیر یاس ها
...
***
هر شب خاطرات مرا می زنند
شکنجه ی خاطرات دیوانه ام کرده است
تنها و در سکوت هی می زنند...
***
وقتی گفتی : بگو
اشک هایم را خنده کردم
مبادا برنجی
الان
چشم هایم با لبخند قهرند
***
چه دردی می کشد این روزها
چشم هایم
هم باید ببارد
هم نباید سرخ باشد
****
بی اراده
بی اختیار
فرمول ها چه تر شدند
غریق اشک هایم شدند
***
چه تلخی می کشد
کامم
این چه رزقی بود خدا؟؟؟
***
ساکتم
امروز کسی می گفت:
" آرامش قبل طوفانی تو"
من
آرامش
سکوت
طوفان
این روزها...
***
گفته بودم
قلبم
تنش
اندوه
ممنوع!
باز میوه ی ممنوعه دادی به خوردم...
***
روزه ی دل گرفته ام
هر غروب
با اشک
افطار می کنم
هر سحر
با اشک
...
از آدمِ بی خطا میترسم، از آدمِ دو خطا دوری میکنم، اما پای آدمِ تک خطا میایستم..