یاد معلم ریاضی سال اول راهنمایی ام بخیر، گفت این دفتر مشقه؟ اینقدر بدخط؟
خیلی
ناراحت شدم. من تمام مساله های ریاضی را درست حل میکردم و ریاضی ام عالی
بود. این تذکر برای من 11 ساله سنگین بود. در عرض یک روز تمام مشق چندین
ماه را از اول نوشتم و روز بعد دفترم را جلوی میز معلمم گذاشتم، گفتم از
اول دفتر مرا نگاه کنید.
خیلی تعجب کرده بود، گفت واقعا همه را پاک نویس کردی؟ حالا اینقدر هم بد ننوشته بودی،
گفتم : من ریاضی ام خوب است، سعی کردم این خوب را خوب هم بنویسم. همین...
+سعی کنیم تذکرها ما را رشد دهد...
یادش بخیر
اول دبیرستان بودم، آن روز صبح، صبحانه نخورده روانه مدرسه شدم، از قضای حادثه معلم ریاضی مرا پای تابلو برد، قرار بود تمرین های کلاسی را حل کنیم. همه را قبلا نوشته بودم. اما پای تابلو نتوانستم مساله را حل کنم. معلمم با تعجب پرسید، از تو بعید است، گفتم صبحانه نخورده ام، انرژی فکر کردن ندارم، گفت برو بشین :) ، تو تمرین حل بکن نیستی برای ما...
+بعضی وقت ها به آدم ها نباید گیر داد، وقتی انرژی ندارند، احازه بدهیم بروند استراحت کنند.:) گاهی وقتی در یک مساله زندگی اسیر می شویم، شاید روح مان صبحانه خوبی نخورده است...
معلم حساب دیفرانسیل پیش دانشگاهی، از سری های سال دوم دبیرستان هم سوال داده بود. خودش سر جلسه نبود. از معلم ریاضی دیگر راهنمایی خواستم، به همه کمک کرد، جز من!! آنقدر با مساله کلنجار رفتم که به ذهنم راه حلش خطور کرد. پاسخ نامه را تحویل مراقب دادم و خارج شدم. گذشت، معلم وارد کلاس شد. برای مساله ای من پای تابلو رفتم، موقع پاک کردن تابلو گفت، دانش آموز خیلی خوبی هستی،گفتم چطور؟ فقط تو بیست شدی!! خیلی جا خوردم از نمره ام، ما حتی هنوز نمره ها را هم نمی دانستیم.
+همیشه باید به خودت و خدای خودت اعتماد کنی و مطمئن باشی از پس سختی ها برمیایی. برای من آن بیست یکی از لذت بخش ترین 20 های زندگیم بود.
معلم هندسه تحلیلی ما همیشه عادت داشت یک سوال خارج از
جزوه و کتاب طرح کند. من همیشه عاشق آن یک سوال بود، آنجا بود که باید خودت
را نشان بدهی.
+امتحان های خدا هم درست مثل آن سوال است، یک سوال از
داده ها و منابع مختلف است، اما پاسخ هر کسی متفاوت است، چون قبلا کسی
شبیه اش را ندیده است.
استاد معادلات دیفرانسیل دانشگاه، گفت کسی این اثبات را بلد است، پای تابلو رفتم، با روشی غیر از روش استاد حلش کردم. استاد دانشجوی دیگری خواست و به شوخی گفت: کسی راه حل ایشان را در تابلو مجاور ترجمه کند. چند بار این قصه تکرار شد، یکبار دیگر گفت نمیای برای حل مساله؟ گفتم: استاد از همان اول مترجم را بلند کنید.
گذشت، بیرون کلاس به من گفت: من از راه حل جدید استقبال می کنم، مترجم برای حفظ روند کلاس است. وگرنه روش حلت درست و صحیح است.
+بعضی وقت ها سعی کنیم ما تحول کوچکی در حل مساله ها رقم بزنیم.
*پی نوشت: این دو سه روز با معلم ریاضی و فیزیک جوانی آشنا شدم. مرا برد به ابتدای جوانی، نوجوانی ها و حتی کودکی هایم. یاد روزهایی که عجیب سخت تلاش می کردم. خیلی برایم ارزشمند بود. خیلی دوست دارم برگردم به همان سن دبیرستان که بی پروا و خستگی ناپذیر بودم. سریع بعد از درس، بدون نگاه به تابلو باید از نو مساله رو خودم در دفتر می نوشتم.
حس و حال خوبی دارم از مرور خاطرات ریاضی و درس ها بزرگ ریاضی
یاد دوست فلسفه ام بخیر، میگفت ما کنار مفاهیم فلسفه و منطق می نشینیم و بحث فیزیک و ریاضی هم داریم. ریاضی و فیزیک به ما دید درست تر می دهد، در کتاب هایشان درس هایی شبیه به مفاهیم جبر و احتمال ما داشتند...حق با او بود، قصه ی جبر و اختیار فلسفه در ریاضی غوطه ور است...اوقات خوبی بود وقتی من مهندس با یک اهل فسلفه دانسته هایمان را به اشتراک می گذاشتیم...
دلم خواست کتاب های ریاضی را باز کنم و مساله ای را حل کنم و هوایی ذهنم عوض کند
حق با استادی بود که روز ورود به مقطع کارشناسی ارشد به ما گفت: بچه ها دست از ریاضی نکشید، ورزش ذهن شما ریاضی است، برای داشتن ذهن قوی همیشه روزی شده حتی یک مساله ریاضی حل کنید....
+ممنون معلم ریاضی ای که خیلی نمی شناسمتان اما گفت وگوی با شما، بهانه ای برای تلنگرهای بزرگ بود...درس های بزرگی باز برایم یادآوری شد...
