بوی باران بهشت، بوی عشق می آید

دیروز عجیب دلم گرفته بود
دیدم نمی شود
رفتم
حال دل را بد خراب کرده ام
فردا هم که روز مولاست
رفتم
 بوی گلاب پیچیده بود در دیار عشاق
مثل همیشه، میزبان اول
سید اهل قلم
بوی عشق می آمد،
گفتم : آقای مهندس، مهندسی دل را یادم بده

بعد از آن رفتم سراغ
صیاد دلها
گفتم:

پرواز را یادم بده در آسمان بندگی

کمی آن طرف تر، همه حلقه زده بودند،
و بوی بهشت را استشمام می کردند از
شهید غسیل الملائک
شهید گلابی به قول ما
 و شهید پلارک
کمی بنشین و آرام استشمام کن
بوی خدا می آید
او بوی تعفن دنیا را تحمل می کرد و به خلق خدا خدمت
حال شده خوش بو ترین یار این دیار عشاق



تا رسیدم به مزار استاد
همان که پشت کرد به تمام کرسی های علم تجربی
و دوان دوان به سوی علم حقیقی رهسپار شد
رفته بودم، علم را یادم دهد
آری او کسی نیست
جز
دکتر مصطفی چمران



 آن طرف تر
اهل دل و اهل همت بود
که پادگان عشاق را به نام او زدند
اصلا هر طرف رو کنی
بوی بهشت می آید
و بلندگوها که رفته اند به استقبال ماه باران آزادگی
ماه آزمون و دلباختگی
و ندا می دهند
لبیک یا حسین
بوی باران می آید
باران اشک های بهشتی با عطر رضوان

فقط خواستم در کنار شهید قاسم
که عاقبتمان بوی بهشت دهد و سرافکنده نباشیم
و منتظری نباشیم که شمشیر بروی مولایش کشید

خدایا! ما را هم در دیار عشاق در آغوش خاک بسپار


باز برمیگردم،
اینجا قشنگ ترین قطعه است
قطعه ی آشنای بی نشان ها
می نشینم
آه، اینگونه رفتنم مرا آرزوست
بی نشان بی نشان...





به قول دوست ما از خانه ی " باب المراد"، دوباره باران

.......................................................................................................................................
+سفارش می دهم، بنویسند روی مزارم آشنای بی نشان
+ نگاه کن، تاریخ شهادتش ماه بهشت است، اردی بهشت
+ اصلا بدجور دوستش دارم این بی نشان ها را...
+ از آشنا بود که خواستم آشنای بی نشان شوم...