بگذار بنویسم برای تو
من آنقدرها بد نیستم
گاهی خلقم تنگ میشود چون دین خدا نمیگذارت به راحتی به آغوشت بکشم
و نمیدانم با احساس سرکش خویش چه کنم؟
گاهی گریان میشوم
بهانه ای باشد تو به آغوشم بکشی
گاهی قهر میکنم
تا بفهمم نبودنت آتشم میزند
آری من دوستت دارم
اما بیان خوبی در ابراز عشق ندارم
پ.ن: دل نوشت شب های بهار 1400
دیوانه تر از آنم که بگویم کجایی؟
تو یار نمی خواهی و من سرگشته دلدار
خبر از قاصد حیران بگیر
من آنجایم که فقط تو میدانی
اما تو آنجایی که فقط من نمی دانم...
هر گاه
جز تو
کسی یا چیزی را صاحب خانه دلم کردم
بنای زندگی ام را خراب کرد...
+پانوشت: یا ذی الجلال و الاکرام
هر چه نزدیک تر می شوم
دورتر می شوم
اما چه کنمشاعر می گفت:
" شیشه پنجره را باران شُست
از دل من اما
چه کسی نقش تو را خواهد شُست؟"
شاعر عرفان والایی داشته
چرا که دل محبوب ترین و ظریف ترین و تاثیر پذیرین هدیه الهی است
اگر شادی، رنجی، خاطره ای روی آن نقش ببندد دیگر هرگز پاک نمی شود.
آقای قاضی
آن عارف بزرگ نیز می گفت:
"الله الله الله که دل هیچ کس را نرنجانید!"
و دل باید جایگاه بهترین نقش ها باشد،
گفته اند آن دلی که نقش خدا در آن است
قیمتی ترین است.
راستی نقش دل هایم چیست؟
و چه نقشی در دل های دیگران داشته ایم؟
بیایید در این باران های بهاری، نقش های خوبی بزنیم.
