زبان ناتوان

بگذار بنویسم برای تو

من آنقدرها بد نیستم

گاهی خلقم تنگ میشود چون دین خدا نمیگذارت به راحتی به آغوشت بکشم

و نمیدانم با احساس سرکش خویش چه کنم؟

 

گاهی گریان میشوم

بهانه ای باشد تو به آغوشم بکشی

 

گاهی قهر میکنم

تا بفهمم نبودنت آتشم میزند

 

آری من دوستت دارم

اما بیان خوبی در ابراز عشق ندارم

 

پ.ن: دل نوشت شب های بهار 1400

 

خلوتی دیگر و شروع

سلام و عید مبارک

هنوز هم هر وقت دلم پریشان میشود، زبور دل میزبان تمام گفتگوی های من است. جایی که دوست دارم شعر بگویم، نثر بنویسم و عاشقانه ترین تمناهایم را در قالب واژه ها شکل بدهم.

بارها پنداشتم که عاشق شده ام

اما

غافل از اینکه عشق التهاب و اضطراب نیست

عشق برهم آشفتگی نیست

عشق آرامش و تسلای خاطر است

عشق رضایت است و لبخند

 

عمری غلط رفتم

مددی کن که خدایا شروع سال های 1400ای ما با عشق واقعی عجین شود